Κάποτε έλεγαν οι πολιτικοί αναλυτές, σχολιαστές και
λοιποί περί των πολιτικών εμπλεκόμενοι,
ότι η εγκυμονούσα κάλπη ποτέ δεν ξέρεις τι θα βγάλει. Με την πάροδο του
χρόνου βέβαια και την εξέλιξη της τεχνολογίας, εύκολα μαθαίνει όποιος θέλει και
ενδιαφέρεται, αρκεί να ρίξει μια ματιά στις
δημοσκοπήσεις, γνωστότερες και ως
γκάλοπ.
Είναι ακριβώς το ίδιο, σαν να θέλει ο υποψήφιος
γονιός να μάθει από πολύ ενωρίς τι παιδί θα τεκνοποιήσει η εγκυμονούσα σύζυγος.
Έτσι λοιπόν και στα περί της τρέχουσας πολιτικής δρώμενα, μαθαίνουμε από
δημοσκοπήσεις ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι, καίτοι δεν συνέπραξαν με κανένα
παραπλήσιο κόμμα (το πασόκ δηλαδή), μάλλον δεν βλέπουν Βουλή, ούτε αυτή τη
φορά.
Αυτά σαν γεγονός – αν τελικά επαληθευτούν οι
δημοσκοπήσεις, πρέπει να μας χαροποιεί ιδιαίτερα εμάς τους κυνηγούς διότι δεν
ξεχνούμε τον πόλεμο που υπεστήκαμε το τελευταίο διάστημα από το ΥΠΕΚΑ επί των
ημερών της πάλαι ποτέ κυρίας Μπιρμπίλη αφενός και αφετέρου από τους συνεργάτες
της – αλλά στην συνέχεια και από τους αντικαταστάτες αυτής
Όσα χάσαμε επί των ημερών της κυρίας Μπιρμπίλη και
των συντρόφων της, δεν τα χάσαμε τα τελευταία εκατό χρόνια – και πράγματι, αυτό
είναι μέγα κατόρθωμα από πλευράς Πολιτείας, που κατάφερε και συρρίκνωσε την
αγαπημένη μας ενασχόληση – και φεύ! έπληξε μία κοινωνική ομάδα που πρόσφερε
πάντοτε στο δημόσιο ταμείο. Ας μου δείξει κάποιος, όποιος θέλει, μία περίπτωση
σαν τη δική μας, που γεμίζουμε το δημόσιο ταμείο όταν άλλοι προσπαθούν να το
αδειάσουν. Μήπως γι’ αυτό μας τιμωρούν; Μήπως αν γινόμασταν κι εμείς
κρατικοδίαιτοι, μήπως μας σεβόντουσαν περισσότερο;
Ανατριχιάζω και στη σκέψη, εμείς να καταντήσουμε να
τρώμε από το χρήμα του ελληνικού λαού, προς όφελος τάχα μου του τσαλαπετεινού,
ή δεν ξέρω ποιού άλλου συμπαθούς μέλους της πανίδας μας. Οι οικολογικές
οργανώσεις όμως δεν ντρέπονται καθόλου, δεν έχουν τέτοια μικρά ηθικά διλλήματα
σαν κι εμάς τους «τρισάθλιους» κυνηγούς που δεν είμαστε μόνο χορτοφάγοι.
«Εγκληματούμε» οι κυνηγοί, που φροντίζουμε για την ισορροπία της πανίδας στον
τόπο μας, αλλά δυό φορές είμαστε επικίνδυνοι για τις «πράσινες αυτές ομάδες»
εφόσον δεν έχουμε καμία οικονομική ανάγκη το πολύπαθο Ταμείο.
Ευχάριστα λοιπόν τα νέα των δημοσκοπήσεων – γιατί,
φαντάζεστε, να όριζαν τα του οίκου μας εκτός από εμάς και την Πολιτεία, και οι
ακτιβιστές της Greenpeace
ας
πούμε, ή οι επιστήμονες του παγκόσμιου ταμείου της φύσης, της WWF δηλαδή; Εδώ κάπου, πρέπει να
επανεξεταστεί η στάση και η δράση των δικών μας οργανώσεων, πρώτιστα της ΚΣΕ,
που οφείλει να επαναδιατυπώσει την πολιτική της – και σε καμία περίπτωση δεν
πρέπει αυτή να βασίζεται σε παλιές αμαρτίες του παρελθόντος, τότε που τα
περιμέναμε όλα από «τους φίλους πολιτικούς». Οι εποχές αυτές ανεπιστρεπτί για
τον τόπο μας πέρασαν, και καλώς πέρασαν.
Διεκδικούμε αυτά που μας αναλογούν, μέσα από τους
Νόμους, τις μελέτες μας, τον σεβασμό μας στην πολύπαθη φύση – και τα
διεκδικούμε με σχέδιο, με χαραγμένη πολιτική που θα στέκεται μακριά από
πολιτικά στεγανά. Είδαμε εξάλλου τους «φίλους μας» πόσο μας βοήθησαν σε δίκαια
αιτήματά μας, φανταστείτε να ζητούσαμε και παράλογα πράγματα – και καιρός
είναι, να αναθεωρήσουμε τη στάση μας, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να κυνηγάμε
ελεύθερα.
Το ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι, είναι ο στόχος μας.
Και μπορούμε να το ασφαλίσουμε. Έχουμε τις δυνατότητες, έχουμε τη θέληση,
έχουμε κάνει πράξη μέρος των διαθέσεων μας (Θηροφυλακή), έχουμε προσφορά στις
καλλιέργειες, προσφέρουμε στην πυρόσβεση με ιδίους πόρους – πέραν των άλλων,
έχουμε συνείδηση και μεγάλη διαρκή εθελοντική προοπτική.
Το πλαίσιο υπάρχει, αν χρειάζεται μικροαλλαγές, ας
τις κάνουμε – αλλά ας προχωρήσουμε όπως οι νέοι καιροί επιτάσσουν. Και ασφαλώς
οι νέες εποχές θέλουν και φρέσκα μυαλά, ξεκούραστα, που έχουν όρεξη, μεράκι,
διάθεση για προσφορά. Ας δώσουμε λοιπόν την ευκαιρία στη νέα γενιά να κάνει
πράξη όσα δεν μπόρεσε ή δεν κατάφερε, ή δεν πρόλαβε η προηγούμενη γενιά – που
οφείλουμε, καλώς να την ευχαριστήσουμε, αφού μπορούμε να αναγνωρίσουμε σε αυτήν
την προσφορά της, έστω και μέσα από τα λάθη της.
Λάθη δεν κάνουν οι νεκροί, και εν γένει όσοι
στέκονται αδιάφοροι. Πέρα όμως από αυτά, οι κυνηγοί οφείλουμε να σταθούμε
αρωγοί στους συλλόγους μας, στις ομοσπονδίες, στην ΚΣΕ, στα αρμόδια όργανα της
Θηροφυλακής, και όπου αλλού οι περιστάσεις το επιβάλλουν. Οι καιροί είναι δύσκολοι
αλλά δεν μας πτοούν…
Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την
Τετάρτη 23 Μαΐου 2012.
