Διαβάζοντας από την εξαιρετική σελίδα
O παρακάτω «ειδήμονας» πρόσφατα διορίστηκε στο διοικητικό συμβούλιο του Φορέα διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Αίνου, είναι στέλεχος των Οι. Πράσινων και φυσικά το παίζει ειδήμων για το κυνήγι. Έχει επανειλημμένα εκφράσει "λύσεις" για τον περιορισμό των κυνηγών, φροντίζοντας η αφεντιά του και οι συνάδελφοί του να θεωρηθούν - διοριστούν σαν "ελεγκτές"..
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από μια από τις "προτάσεις του" που όμως δυστυχώς ως φαίνεται είναι και αυτή στα συρτάρια της κ. Μπιρμπίλη, αν δούμε προσεκτικά τι λέει στην συνέντευξη...
-----------------------------------------------------------------------------
Λύση; Υπάρχει λύση;
Δεν ξέρω αν πραγματικά υπάρχει λύση, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα σχετικά με το κυνήγι στην Ελλάδα. Να μερικές σκέψεις:
Καθορισμός περιοχών άσκησης κυνηγίου. Απαγόρευση κυνηγίου έξω από αυτές. Σήμερα κάθε εκατοστό της ελληνικής υπαίθρου -εκτός από ορισμένες περιοχές, οι οποίες είναι αφύλαχτες, από φορείς της κοινωνίας- είναι εν δυνάμει κυνηγότοπος. Είναι σαφές ότι ο κοινωνικός έλεγχος, η φύλαξη και η βιο-παρακολούθηση μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές μπορεί να υλοποιηθεί.
Με ειδικές μελέτες περιβάλλοντος (ΕΠΜ) και προεδρικά διατάγματα, να καταρτίζονται από πανεπιστημιακούς φορείς (τομείς Ζωολογίας, «άγριας ζωής», βιολογικών τμημάτων) «ειδικά σχέδια διαχείρισης θήρας» κάθε χρόνο, ανά περιοχή. Η αξιολόγηση της δυνατότητας άσκησης θήρας στην «ελεγχόμενη περιοχή άσκησης κυνηγίου» να είναι συνδεδεμένη με:
*
την καταγραφή ειδών, πληθυσμών, οικολογίας και συμπεριφοράς της τοπικής πανίδας, θηραματικής και μη
*
την εκτίμηση βιοτόπων για τα θηρεύσιμα και τα μη θηρεύσιμα είδη
*
τον καθορισμό ποσοτικών μεγεθών που είναι αναγκαία για βιώσιμους πληθυσμούς
Στα “διαχειριστικά σχέδια κυνηγίου” εκτιμάται επίσης, η συχνότητας της επίσκεψης, η τάση της στο χρόνο, των κινήτρων και της συμπεριφοράς των κυνηγών. Για παράδειγμα μπορούν να διαφοροποιούνται ως προς το δικαίωμα άσκησης κυνηγίου στην συγκεκριμένη περιοχή, οι ντόπιοι κυνηγοί και αυτοί που έχουν κυνηγήσει πάνω από μια φορά στην διάρκεια της ίδιας κυνηγετικής περιόδου. Επίσης, καθορίζεται ανώτατο όριο συνύπαρξης κυνηγών την ίδια μέρα στον κυνηγότοπο. Για κάθε αφαιρούμενο θήραμα «άγριας προέλευσης» οι κυνηγοί πληρώνουν ένα αντίτιμο για την αφαίρεσή του από το φυσικό περιβάλλον.
Βεβαίως όλα τα παραπάνω, δεν μπορούν να υλοποιηθούν αν δεν υπάρχει ένα πλήρες, ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό σύστημα φύλαξης, που εστιάζεται στις εξής παραμέτρους: Φύλαξη – καθορισμός συγκεκριμένων εισόδων/εξόδων στην «ελεγχόμενη περιοχή άσκησης κυνηγίου»- Περίφραξη (με τεχνητά ή φυσικά εμπόδια. Μέτρα ασφάλειας Κυνηγίου – Φωτιάς – Ιατρείο πρώτων βοηθειών. Μέτρα Περιορισμού της όχλησης. Τεχνικές Υποδομές, επιστημονική υποστήριξη και κατάλληλες εγκαταστάσεις.
Τέλος, όλα τα κυνηγετικά όπλα, «ονοματοποιημένα και καταγεγραμμένα» ανά ιδιοκτήτη, στο τέλος της κυνηγετικής περιόδου, σφραγίζονται και φυλάσσονται σε ειδικούς χώρους φύλαξης (τοπικά αστυνομικά τμήματα, χώροι φύλαξης στις εγκαταστάσεις της «ελεγχόμενης περιοχής άσκησης κυνηγίου», ή ειδικοί χώροι σε τοπικές στρατιωτικές μονάδες κ.λ.π).
Ήδη όμως έγραψα πολλά … επιφυλάσσομαι στην συνέχεια.
-------------------------------------------------------------------------------
Η κύρια πηγή των παραπάνω, βρίσκεται στο λινκ
και μπορείτε σε αυτό να διαβάσετε περισσότερα «επιστημονικά».
