Ο χειμώνας, τότε που τον θέλαμε ήταν αλλού (!), στα βόρεια και στα ανατολικά. Τελείωσε σχεδόν την αποστολή του εκεί και ήλθε και απ’ εδώ – μόλις που προλαβαίνει άλλωστε την ποθητή άνοιξη. Ο ανατολικός καιρός γιομίζει χιόνια το Πήλιο και τα ξακουστά Χάνια του, έχει γιομίσει όμως και την πλούσια παράδοσή μας με θεούς, μυστικισμούς και όσα ακόμα μας έφτιαχναν τη διάθεση και τα υιοθετήσαμε, από τα παλιά εκείνα χρόνια.
Η «μυστηριώδης ανατολή» γέννησε και το όπιο και το ρούφαγαν οι ανατολίτες και ίσιωνε το μυαλό τους από τα βάσανα της ζωής. Φάρμακο καλό, αγχολυτικό, έδινε πρόσκαιρες λύσεις ακόμα και στους σωματικούς πόνους. Μα και εργαλείο ιδιαίτερο για τις θρησκευτικές τελετές λαών και φυλών. Το εντόπισε γρήγορα και ο «μέγας» εξερευνητής του κόσμου ο βενετσιάνος Μάρκο Πόλο.
Την χρηματιστηριακή του αξία προέβλεψαν όμως οι κοσμοκράτορες εγγλέζοι που τίποτα δεν αφήνουν στη τύχη, και άρχισαν τους γνωστούς πολέμους του οπίου με την Κίνα, κέρδισαν κατά κράτος, οργανώθηκαν γρήγορα - αφού άλλωστε τα θέματα της διοίκησης τα γνώριζαν καλά και τα εξήγαγαν και στον πολιτισμένο κόσμο, και έκαναν το κουμάντο τους – τούτο εδώ το λελούδι, τούτος ο ανθός έχει μέλλον και χρήμα.
Κάπως έτσι το όπιο ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι του στους αιώνες των αιώνων για να «φτιάχνει» τους ανθρώπους που δεν ήθελαν το κεφάλι τους όρθιο μα σκυφτό. Βόλευε τους κοσμοκράτορες να έχουν ανθρώπους – υπηκόους, αφιονισμένους, αδύναμους, μόνιμα «αλλού». Γρήγορα επεκτάθηκε παντού το νιόφερτο προϊόν με τη μορφή του franchise (!). Επικερδής επιχείρηση, μαύρο τρελό χρήμα, έξοδα ελάχιστα. Στην ιστορία, μετά τον «δρόμο του μεταξιού» έχουμε τον «δρόμο του οπίου».
Γιγαντώθηκε η επιχείρηση «όπιο» και εισέβαλαν στο χώρο της εμπορίας του κράτη και εταιρείες κολοσσοί. Ένα καινούριο προϊόν κατέκλυσε την δυτική κοινωνία και οι επιστήμονες στα εργαστήρια «ευτύχησαν» να δούν και το «ηρωικό» ναρκωτικό – παράγωγο του οπίου, την ηρωίνη. Αυτά στον περασμένο αιώνα που ήταν σε όλες τις εκφάνσεις του συναρπαστικός.
Το θέμα του οπίου αλλά και των ναρκωτικών γενικότερα, αλήθεια είναι πως στην συνέχεια απασχόλησε πολλά σοβαρά κράτη του πλανήτη, αφού διαπίστωσαν ότι τα τεράστια ποσά που διακινούνται ξεφεύγουν από τον φόρο εισοδήματος (!) αφενός και αφετέρου – δευτερευόντως δηλαδή, κάνουν κακό στην υγεία όσων εξαρτώνται από τις κακές συνήθειες. Αλήθεια επίσης είναι ότι προσπαθούν να βρουν τρόπους να περιορίσουν το μαύρο χρήμα και επίσης, μέσα από ιδρύματα, οργανισμούς κτλ. να αποτοξινώσουν τα εκατομμύρια χρήστες σε όλο τον κόσμο. Έχει γίνει σημαντική πρόοδος αν και το πρόβλημα έχει μπροστά του μακρύ δρόμο. Η ανατολίτικη κουλτούρα που υιοθέτησε επιλεκτικά η Δύση έχει και τις επιπτώσεις της.
Αναζητώντας λύσεις, μερικοί σκέφτηκαν την αποποινικοποίηση της χρήσης, όπως για παράδειγμα στην Ολλανδία – σε πολλούς τομείς πρωτοπόρα χώρα, που το έχει εντελώς ελεύθερο και το βρίσκει όποιος θέλει σε καφέ, μπαρ, εστιατόρια κτλ. Δεν γνωρίζω αν το ολλανδικό παράδειγμα έχει φέρει αποτελέσματα στη μείωση της κατανάλωσης – αν και σίγουρα θα έχει περιορίσει το μαύρο χρήμα εφόσον ο επαγγελματίας ολλανδός σου δίνει απόδειξη για τα «αγαθά» που σου παρέχει. Για να θέτουν όμως το ζήτημα της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών στη χώρα μας οι Πράσινοι Οικολόγοι στα επίσημα όργανα (υπουργείο Δικαιοσύνης), έχω την εντύπωση πως η ελεύθερη αποποινικοποιημένη διακίνηση διεθνώς αποδίδει καρπούς. Η ανακοίνωση αλλά και η επιστολή τους προς τον Έλληνα πρωθυπουργό δείχνει ότι το θέμα «ναρκωτικά» το κατέχουν πολύ καλά. Όπως και το κυνήγι άλλωστε αλλά και ότι κινείται που μπορεί να φέρει στον κουμπαρά ψήφους.
Βέβαια, οι Πράσινοι Οικολόγοι, κόμμα προοδευτικό που δραστηριοποιείται στον αριστερό χώρο (όπως λένε) αν μη τι άλλο, επιζητούν μέσα από τα προγράμματα τους μία «πράσινη κοινωνία», και έχουν τον μηχανισμό και προωθούν τις θέσεις τους με τρόπο επαγγελματικό, μας αρέσει ή όχι. Και στην Μεγαλόπολη που πήγαν πριν λίγο καιρό, «αποφασισμένοι» ήσαν να μιλήσουν για την κατάντια του λεκανοπεδίου από την αμαρτωλή ΔΕΗ. Έφτασαν στην πλατεία της πόλης με πούλμαν, έβγαλαν τα ποδήλατά τους από τις μπαγκαζιέρες και άρχισαν τις υγιεινές βόλτες στη πόλη. Όταν κουράστηκαν έκαναν στάση στην πλατεία για γλυκό και καφέ. Στη συνέχεια δε, μίλησαν στο «πολυπληθές» κοινό για την ……κλιματική αλλαγή του πλανήτη. «Μα δεν θα μιλήσουμε για την μόλυνση του περιβάλλοντος στη Μεγαλόπολη;» «όχι σήμερα, βρισκόμαστε εδώ στην πόλη σας να σας αναπτύξουμε τους μεγάλους κινδύνους που εγκυμονούν από την κλιματική αλλαγή» Τα είπαν ωραία στην μικρή ομήγυρη, φόρτωσαν στη συνέχεια τα ποδήλατά τους στο πούλμαν και έφυγαν για άλλες πόλεις. Όταν «αγαπάς πραγματικά» το πράσινο, θα μιλήσεις για την κλιματική αλλαγή του πλανήτη, για τα «πανέμορφα» αιολικά πάρκα, και γιατί όχι και για το όπιο – πράσινο είναι και αυτό. Θα μιλήσεις βεβαίως και για το κάρβουνο αλλά σε επιλεγμένο ακροατήριο που θα σου χαρίσει και ένα «αυθόρμητο» χειροκρότημα. Στη Μεγαλόπολη όμως κάθε αναφορά στο κάρβουνο από αδιάβαστους ποδηλάτες μυρίζει μπαρούτη αφού τα πλεμόνια των ανθρώπων της πόλης γνωρίζουν καλά το αντικείμενο.
Οι θέσεις των Οικολόγων Πράσινων για το όπιο και τα ναρκωτικά γενικότερα, είναι εντελώς επιφανειακές και κινούνται στα όρια την μικροπολιτικής και της αναζήτησης οπαδών ακόμα και σε χώρους που η δυστυχία παλεύει με το αδύνατο (;).
«H νομοθετημένη βία και αγριότητα στην καθημερινή ζωή βρίσκουν την βασική τους έκφραση στην απαγορευτική πολιτική των "ναρκωτικών", υπάρχει επείγουσα ανάγκη άρσης της απαγόρευσης και στην Ελλάδα σύμφωνα με την όλο και αυξανόμενη τάση στο παγκόσμιο επίπεδο. Ο πόλεμος κατά των "ναρκωτικών" είναι πόλεμος υπέρ της νάρκωσης των παιδιών μας. Να σταματήσουμε αυτόν τον υποκριτικό και ανθρωποβόρο πόλεμο»
(από την συνάντηση Οικολόγων Πράσινων στο υπουργείο Δικαιοσύνης με τον γενικό γραμματέα κ. Δημήτραινα)
Μερικές φορές νιώθω «πολύ άσχημα» που δεν έχω δοκιμάσει το όπιο, ίσως, όταν το βρω ελεύθερο στη Βαρβάκειο αγορά στο μέλλον – μαζί με τα άλλα ζαρζαβατικά που θα αγοράσω, να ζητήσω από τον μανάβη κι ένα ματσάκι φούντας… Πολλοί ίσως να με θεωρούν «ξενέρωτο» που δεν «φτιάχτηκα» στη ζωή μου από «μυτιές», που δεν δοκίμασα το «αθώο χασισάκι», που δεν πότισα στην αυλή μου «τον ανθό».
Το δικό μου «ναρκωτικό» βρίσκεται εν αφθονία εκεί έξω, στη Φύση. Με ανατολικούς καιρούς, με φεγγαρόφωτα αλλόκοσμα, όταν αντικρίζω τους πάγους και μεταμορφώνονται σε αργυρές σταγόνες και γιομίζουν τους χείμαρρους και τα ποτάμια, όταν το πρόσωπο μουσκεύει από την ανηφοριά, όταν η ανάσα σπάζει την απόλυτη σιωπή, όταν η μουσκεμένη γη νοτίζει το μυαλό μου.
Όλα τα πράγματα θέμα μυαλού είναι. Όταν το κυνήγι δεν είναι αυτοσκοπός, η Φύση εκεί είναι να σου προσφέρει όσα το μυαλό σου θελήσει. Όλα τα ναρκωτικά του κόσμου δεν μπορούν να δώσουν «το φτιάξιμο» που σου δίνει ένα απλό μονοπάτι, μία πηγούλα, ένα διάσελο, ένα γκρεμισμένο πέτρινο αλώνι. Ο αληθινός κόσμος είναι εκεί έξω, στη Φύση, μακριά από τις πόλεις, εκεί που έχουν βρει πεδίο δράσης οι Οικολόγοι και θέλουν να «ισιώσουν» τα πράγματα σύμφωνα με τις «διεθνείς τάσεις».
Συγνώμη που σας αφήνω απότομα, όμως ο κοκκινολαίμης ήλθε στο παραθύρι μου για το απογευματινό γεύμα του. Σήμερα το μενού έχει τρίματα λαγάνας με σος ταραμά. Καλή Σαρακοστή.
