Η αλήθεια είναι ότι, ναι μεν το κυνήγι κατ’ έτος έχει ημερομηνία έναρξης, έχει όμως και ημερομηνία λήξης. Η δε «διαβούλευση» που οραματίζεται το αρμόδιο υπουργείο δια του υφυπουργού και των συμβούλων του, αρχίζει οσονούπω και η κύρια κατεύθυνση ακουμπά και την συρρίκνωση της κυνηγετικής περιόδου.
Ανάμεσα στους καλεσμένους της διαβούλευσης θα βρίσκονται και ξενοδόχοι, οικολογικές οργανώσεις και «μάλλον» και οι κυνηγοί. Η ΚΣΕ παραπονείται δια στόματος του προέδρου της ότι επανειλημμένα έχει ζητήσει «ραντεβού» με την ηγεσία του ΥΠΕΚΑ και αυτό του την έχει αρνηθεί. Κυκλοφορεί ευρέως όμως και η αντίθετη άποψη που λέει πως «η ΚΣΕ δέχτηκε πρόσκληση από το ΥΠΕΚΑ και την απόρριψε ο πρόεδρος διότι στην πρόσκληση αυτή θα συμμετείχαν και οικολογικές οργανώσεις. Δεν μπορώ να γνωρίζω σε ποιό σημείο ακριβώς βρίσκεται η αλήθεια εφόσον αμφότερους τους εμπλεκόμενους Φορείς τους χαρακτηρίζει προς το παρόν μία εσωστρέφεια, που έχει όμως άμεσο αντίκτυπο την κυνηγετική οικογένεια. Δειλά και προσεκτικά, από την εσωστρέφεια βγαίνει σιγά αλλά σταθερά το ΥΠΕΚΑ που δια στόματος της υπουργού σε ΜΜΕ, άφησε τεχνηέντως κάποιες σκέψεις να ακουστούν – με τις ανάλογες φυσικά πάσες από δημοσιογράφους – επιλεγμένους κατά τη γνώμη μου, αφού ένας μάλιστα εξ αυτών είχε εκτεθεί σε ψηφοδέλτιο των Οικολόγων Πράσινων στις τελευταίες εκλογές για την Ευρωβουλή.
Αξίζει να παρακολουθήσουμε με ηρεμία το παιχνίδι που ετοιμάζεται να παιχτεί σε βάρος μας, μη παραβλέποντας ωστόσο και την περίεργη αδράνεια της δικής μας ΚΣΕ, που επιλέγει εν μέσω τυφώνα την σιωπή αντί της σφοδρής αντεπίθεσης προς εκείνους που μας θεωρούν «ορκισμένους εχθρούς τους».
Ας διαβάσουμε το κάτωθι κείμενο – απόσπασμα από την «βαθιά οικολογία», διότι πρέπει να γνωρίζουμε ότι και αυτή έχει τις δικές της «τάσεις» και την δική της εσωστρέφεια:
«Η ουσία και το περιεχόμενο του Οικολογικού κινήματος δεν είναι τρύπιες σημαίες, άδειες λέξεις των ψευτορητόρων της κοινωνικής υποκρισίας. Πολλά σημεία της Οικολογικής σοφίας (επιστημονικά διατυπωμένης ως αφετηρία) τοποθετούν τους κυνηγούς (ειδικά στην Ελλάδα) όχι απλά έξω από το πλαίσιό της, αλλά τους κάνουν ορκισμένους εχθρούς της. Έχω και άλλες φορές γράψει, ότι -με την ανακήρυξή τους σε οικολογικές οργανώσεις- οι κυνηγοί δεν αποβλέπουν στο οικονομικό (επιδοτήσεις ΕΕ), αποβλέπουν στη διάλυση, διαμέσου διαστρέβλωσης και τελικά στην κατάργηση των Οικολογικών μηνυμάτων».
Οι σκέψεις του ανωτέρω αποσπάσματος εκφέρονται από δημόσιο πρόσωπο αφού αυτός που το υπογράφει, διορίστηκε προ ολίγων ημερών στο Διοικητικό Συμβούλιο του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Αίνου και είναι στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων. Αναρωτιέμαι όμως, αν κάποιος που βρίσκεται σε δημόσια θέση έχει το δικαίωμα να εκφέρεται κατά τρόπο άκομψο απέναντι σε μία καθ’ όλα νόμιμη κοινωνική ομάδα που δρα μάλιστα σύμφωνα με τις επιταγές του ελληνικού Συντάγματος. Πως νομιμοποιείται ο άνθρωπος αυτός κατέχοντας δημόσια θέση να μιλά για «ορκισμένους εχθρούς;»
Μία άλλη βαθύτερη ουσία εκπορεύεται όμως από τις λίγες γραμμές του κειμένου αυτού. Τα «οικολογικά μηνύματα» που φοβούνται ότι μέσα από τις δράσεις μας – σαφέστατα και οικολογικές, θα καταργηθούν.
Το «οικολογικό καρκίνωμα» (φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις με αξιόλογες ΜΚΟ) στη χώρα μας, αυτό που κινείται με τα δικά μας χρήματα – του Έλληνα φορολογούμενου, είναι διάτρητο, φοβάται την αποδεδειγμένη οικολογική μας υπόσταση και αν εμείς με μεθοδικότητα φροντίσουμε να ενημερώσουμε τον Έλληνα πολίτη σωστά, δεν έχουμε να φοβηθούμε απολύτως τίποτα.
------------------------------------------------------------
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010.
